Ik wordt wakker als Gerard uit bed springt om te douchen. Gerard ligt boven in een van de bunkbeds en moet een behoorlijk stuk omlaag springen. Even later nadat Gerard eruit komt duikt ook Otto de badkamer in. Nadat we allemaal aan de beurt zijn geweest gaan we op zoek naar een kop koffie. We hebben afgesproken bij de eerste tankstop te gaan ontbijten, dus voor nu enkel koffie. Daarna gaan we nog even op het zonnedek kijken hoe het schip de richting Kiel vaart. Rond half tien mogen we naar de motoren, dus we zorgen dat we van te voren in de hut zijn om onze spullen op te halen. Met onze spullen lopen we naar de motor. Althans dat probeerden we, met al onze navigatie capaciteiten moesten we uiteindelijk toch bakzeil halen en een matroos vragen waar onze motoren stonden. De matroos bracht ons waar we moesten zijn, we bedankten hem hartelijk. Het beladen was zo gebeurd, door dat we rekening hadden gehouden met beladen eergisteren. Voor mij betekende dat enkel de tanktas vast maken en een tas in de zijkoffer doen. Daarna kun je de spanband verwijderen die de motor op z'n plaats houdt. We horen auto's starten maar wij moeten nog even wachten tot de auto's die ons insluiten wegrijden. Nu zijn wij aan de beurt, met een keurige slalom slinger ik naar ramp omlaag om vervolgens het schip uit te rijden. In Kiel regent het maar ik rij ons eerst uit de drukte van de haven weg, alvorens op een parkeerplaats te stoppen om onze regenkleding aan te doen. Even later wordt het verkeer in Kiel steeds drukker en voor dat we de ringweg bereiken rijden we in een file. Na een poosje zie ik dat de temperatuur van het blok oploopt. Een RT heeft een luchtgekoeld blok en heeft rijwind nodig om te koelen. En om iedere keer de motor uit te zetten is ook al zoiets. Maar dan rijden we eindelijk op de rondweg die ons naar de autobahn voert. Op de autobahn gaat het gas erop. Na een 70 kilometer zie ik de afslag naar tankstation Holmmoor en ik draai er af, voor brandstof voor de motor, maar nog meer voor brandstof voor mij. Gelukkig is er een complete bakkerij in het tankstation. Ik koop een kop koffie en een soort van kaas met tomaat brood, heerlijk. Ik laat me goed smaken. Voor we weer verder rijden ga ik nog maar een keer een sanitaire stop maken, tenslotte moeten we weer twee uur rijden. Dit blijkt later een toch niet zo te zijn. Bij Bremen rijden we weer een bui in en het valt me op dat Gerard en Otto opeens naar rechts gaan. Ik neem aan om de regenkleding aan te doen. Ik zelf had deze aan gehouden. Maar ik ga er voor de zekerheid bij de volgende parkeerplaats eraf gelukkig was deze niet ver. Ik loop terug naar de afslag zodat, als Gerard en Otto komen zij mij zien. Maar het duurt wel heel lang, ik ga maar eens bellen. In eerste instantie krijg ik geen contact, maar ff later belt Otto terug dat hij met pech langs de snelweg staat. Hij heeft inmiddels contact met de ANWB alarm centrale gehad en hulp is onderweg. Jeroen en ik rijden weer terug naar Otto en Gerard het is een kleine 15 kilometer van de parkeerplaats. Ik kijk nog even naar de zekeringen van Otto´s motor maar kan niets abnormaals vinden. We wachten en kijken hoopvol naar ieder geel voertuig dat voorbij rijdt.Na een poosje besluit ik maar bij te gaan zitten en het dagboek bij te werken. Na een uurtje of twee ben ik wel klaar mee. Otto belt nog eens met de ANWB die melden dat ze ons niet kunnen vinden. Otto verteld nogmaals met veel detail waar we staan. Na nog een uur verschijnt er dan toch een ADAC voertuig. Hij doet ongeveer het zelfde wat wij ook al hebben gedaan en geeft dan op. Hij verteld Otto dat de motor moet worden afgesleept. Hij wordt naar de dichtstbijzijnde dealer gebracht. Deze bekijkt of hij de motor in 48 uur kan repareren. Kan dat niet dan wordt de motor verder afgesleept naar Nederland. Otto is het er niet mee eens en checkt nog een keer met de ANWB, maar het schijnt toch zo te zijn. Even later arriveert de sleepwagen en de motor wordt vakkundig opgeladen. Wij volgen de sleepwagen naar de dealer. Deze blijkt vlakbij te zijn. Bij de dealer bespreekt Otto dat hij met ons naar huis rijdt. Als het nodig is rijdt hij volgende week weer terug om zijn motor op te halen. Inmiddels is het al redelijk laat, half zeven en we eten eerst een hamburger menu bij de Mc Donalds aan de overkant. De stemming is er een beetje uit, maar met een hamburger een cola komen we weer op krachten. We vertrekken weer richting Nederland. De rit gaat voorspoedig en we hebben goed de vaart erin. We stoppen nog een keer voor brandstof en koffie. Bij Osnabruck rijden we nog een heftige bui in. Maar niets kan ons nog stoppen. De ezels ruiken de stal. Om circa tien uur arriveren we bij tankstation de Bolder aan de A1 bij Holten, daar waar het allemaal begon, voor een laatste tankstop van vandaag. We besluiten met z´n allen nog naar Otto te gaan en daar elk ons weegs te gaan. Om circa elf uur zijn we thuis bij Otto. We groeten hem nogmaals en vertrekken dan snel naar huis. Ik rij nog een stuk met Jeroen mee, bij Amersfoort groet ik hem en dan is het nog een klein half uurtje voor dat ik thuis ben. Om precies vijf voor twaalf rijd ik de motor achterom op de plaats en geef mijn aangesnelde lief een hartstochtelijke kus, thuis komen is soms mooier dan reizen.
Ik wordt 's morgens maar langzaam wakker. Ik ben blij dat ik morgen mijn lief en kids weer zie, maar ook een beetje verdrietig dat ik afscheid moet nemen van dit mooie land. Het is lekker weer en er is geen haast om te gaan rijden. Ik zit buiten een beetje om te heen te kijken als ik Jeroen in zijn onderbroek spulletjes naar de motorfiets zie brengen. Ik kan het natuurlijk niet laten dit te fotograferen en gelijk op Facebook te zetten. Het is mijn beurt om de geur van een zweterige slaapzak van mij af te spoelen. In de douche spuit het gemalen water verfrissend op mijn hoofd. Ik maak het laatste doucheschuim op, heb ik dat even goed bemeten. Een weinig later ga ook ik fris en fruitig mijn bagage voor de laatste maal op de motor binden. Ik houd gelijk rekening met de ferry, ik wil de grote bagage tas er niet afhalen en pak dus alle spullen voor de nacht in één van de binnentassen van een zijkoffer.
Na de douche en het beladen van de bagage nemen we afscheid van de campingbeheerder. Een jonge Nederlander die naar Noorwegen is geemigreerd. Ik laat ook een kaartje van de website achter zodat hij dit later terug kan lezen. We rijden de camping af en slaan linksaf richting de Vøringfoswaterval. We rijden op een circelende stijgende weg. Heel appart is dat dit regelmatig door een tunnel circeld. Eenmaal boven is daar de hoogste waterval van Noorwegen. Ik probeer de waterval op de foto vast te leggen maar zonder succes. Ik fotografeer de waterval dan maar in stukjes en ik moet kijken hoe ik die losse afbeeldingen aan elkaar kan stitchen. Er komen weer bussen met bejaarden, en een bus met vreemde Aziatische mensen. We maken dat we wegkomen voor dat de bussen weer de onze kant op moeten en dan voor ons rijden. We rijden weer eens over een hoogvlakte. Het navigatieapparaat geeft aan dat we op 1202 meter hoogte zitten. Bij een klein tankstation met slechts een enkele pomp stoppen we om te tanken en voor de brunch. We tanken de motoren af en lopen vervolgens naar de naast gelegen supermarkt. Ik koop wat broodjes een garnalensalade, lekah.
Doordat we gisteren reeds 130km van de route van vandaag hebben afgelegd, hebben we vandaag een rustig dagje. Slechts 100 km te rijden. We beladen de motoren en vertrekken nadat we de sleutel van de hytte in de brievenbus hebben gegooid. We rijden eerst naar de waterval die we gisteren hebben gezien vanaf het tankstation. We hoopten daar ook wat te kunnen eten maar ze serveren geen ontbijt.
We hebben al een ochtend ritueel opgebouwd. Gerard is meestal diegene die als eerste uit bed springt om te douchen. Ik verdenk hem er sterk van dit te doen voor dat iemand het toilet gebruikt voor een nummer twee. Ik gebruik deze tijd om rustig wakker te worden. We doen water in het koffiezetapparaat en met de meegebrachte zakjes cappuccino maken we een bakje koffie. Ik drink rustig mijn koffie met Otto die ook zijn eerste tabak van vandaag verbrandt. Jeroen observeert dit alles nog vanuit bed. De slaapzakken oprollen is meestal hetgeen dat volgt. Tenslotte gaat alles weer in de koffers en de tas op de motor. Daarna rijden we naar het tankstation om weer te tanken en te ontbijten. Gemiddeld tank ik circa voor 200 kronen per dag. We rijden weer weg in zuidelijke richting over een weg die zich door een dal slingert. Na ongeveer een half uur komen we bij een meer. Het is windstil en het water is bijna glad en weerspiegelt de besneeuwde bergtoppen van de overzijde van het meer.
