De dag begint met een vrolijk deuntje van Otto's telefoon ter signaal dat het tijd is om op te staan. Gerard springt onder de douche en ik kijk een beetje naar buiten, het ziet er bewolkt uit. Een blik op de weer app van mijn smartphone belooft niet veel goeds. Ik troost mij met de gedachte dat het nooit een hele dag regent. Na dat we allemaal van de badkamer gebruik hebben gemaakt gaan we naar beneden voor het ontbijt. Een lieftallige jonge dame van enige omvang geeft aan waar alles is. Wederom een uitgebreid ontbijt buffet met alles erop en eraan. Dit keer start ik met een nog warm kaiser broodje met lekker vlees beleg, koffie maar ook een glaasje jus de oranges. Lekker hoor en in een kleine etalage zie ik choco schneebollen. Dat zier er lekker uit maar omdat het de laatste dagen zo warm is geweest laat ik ze toch maar liggen. Na het eten halen we onze spullen van boven en wandelen naar de motoren. Eerst maar het kettingslot eraf voor dat er ongelukken gebeuren. Daarna gaat de binnentas weer in de zijkoffer. Ik heb zo beladen dat ik maar één tas binnen nodig heb. In de andere binnentas zitten zaken die ik niet zovaak nodig heb of als extra heb meegenomen. In de topkoffer zit het spul wat ik direct voor het grijpen wil hebben of lastig in de binnentassen past zoals mijn gympen. Alles past er weer in en ik maak nog even het ruitjes schoon. we zijn allemaal zover en we rijden linksaf van de parkeerplaats en dan onder de stadspoort door. We volgen de route door uitegstrekte landerijen. Na 70 km is er een geplande tankstop., tevens koffiestop. We taken de motoren vol en zetten ze aan de kant zodat anderen ook kunnen tanken. Binnen rekenen we de brandstof af en halen een bakje koffie uit de automaat. Jammer genoeg staan hier niet zoals in Noorwegen een picknick tafel, dus maar een bakje in het staan. Terwijl we koffie drinken begint het zachtjes te regenen. Dus na de koffie hijsen we ons in het regenpak. Het regent gelukkig niet zo hard op de tweede stint van onze rit. De temperatuur zakt wel behoorlijk. We passen het tempo aan de omstandigheden aan, we zijn zeker geen racers maar rijden nu extra anticiperend. Rond de lunchtijd stop ik bij een bakker in een middelgrote plaats. Op de plek waar we de regenkleding uitdoen ontstaat een een hele plas water. Gelukkig vinden de damens van de bediening dat geen probleem, dat moet door onze woeste aantrekkelijkheid komen. Ik bestel een broodje fleishkäse en een grote capoccino dat gaat er wel in. Buiten regent het nog steeds en de temperatuur is nog meer gezakt, dus ik ga maar een fleece uit de koffer halen. Die gaat lekker onder mijn motorjas. Met nog 150 kilometer te gaan vertrekkenw e weer. Het is te merken dat dichter bij Oostenrijk komen, het landschap krijgt meer heuvels. Het is jammer dat het regent veel bochten die we rijden gaan langzamer dan gebruikelijk. Op de boordcomputer zie ik dat de temperatuur is gedaald tot 5 graden, niet normaal gewoon 25 graden verschil met gisteren. De handvatverwarming moet zelfs aan. Die romantische strasse is niet zo roantisch als het regent. Op de tank annex koffiestop verwissel ik de zomerhandschoenen naar winterhandschoenen, blij dat ik ze had meegenomen. Na dat we wegrijden bij het tankstation passeren we kasteel Neu Schwanstein. Deze heeft modelgestaan voor vele kastelen in Disney verhalen. Rond vijven passeren we bijna ongemerkt de Oostenrijkse grens. Geen grenswachten of strenge controlles. En rond zes uur arriveren we dan in Biberwier bij Hotel Alpina Regina.
We mogen onze motoren in de garage parkeren, moe lopen we naar binnen. In de regen rijden vraagt toch meer van je concentratievermogen. Binnen worden we door Regina warm onthaald. We krijgen de kamersteutel en gaan eerst maar even opfrissen en onze natte spullen te drogen hangen. Ik zelf heb enkel handschoenen die vochtig zijn, die drogen wel. Jeroen heeft echter natte voeten.
Nog even een warme doche en dan gauw naar beneden voor een kouwe kletser. Ik bestel het bier en gelijk komt de kok aanlopen en verteld dat hij zo de soep komt serveren. Oh ja vergeten dat ik hier met avondeten had gereserveerd Komt goed uit in dit weer wil je toch niet naar buiten om iets ander te zoeken. Ik was hier al met een eerdere vakenatie geweest, dus ik wist dat het goed toeven was bij Regina. De schnitzels met friet waren meer dan welkom en zorgen ervoor dat onze kacheltjes weer konden branden. Er was nog een toetje en daarna nog een biertje. Ondertussen kijk op de telefoon naar de webcam van de stelvio pas die we morgen over willen en tot mijn spijt ziet het er niet goed uit, er is een hele berg sneeuw gevallen. Wij zijn kennelijk de enige gasten en later op de avond komt Regina en haar man een praatje maken. Het blijkt dat Regina's man uit Nederland komt en ook Regina spreekt goed Nederlands. We vertellen van onze avonturen van vandaag en de plannen en zorgen voor morgen. Tja de Stelvio kunnen jullie vergeten maar er is een goed alternatief, de Kauntaller pas, haar geboortegrond. Regina schildert ons een mooi plaatje en we besluiten dat straks op de computer te bekijken. Er is nog familie van Regina's man over uit Nederland en het wordt steeds gezelliger. Later op de avond worden er kleine drankjes geschonken, een soort likeur. Deze likeur is zo lekker dat wanneer we naar bed gaan er geen drup meer in de fles zit. Regina verteld nog dat ze voor het eerst van haar leven naar de "Apres Ski" is geweest. Wat ze daar voor muziek draaide: "Seks met die kale", en ze keek naar Bas. Maar Bas kon dat echt niet waarderen, wij aan de andere kant lagen krom van het lachen. Het was al na twaalven als we weer op de kamer zijn. Door de regen heb ik niet gefilmd en ik alleen naar de route te kijken. De Kauntaler pas is gemakkelijk te vinden en in te passen en gooi ik de lus naar de Stelvio er uit. De route wordt hiermee 40 kilometer korter, makkie dus. Na dat ik de route op de navi heb gezet kruip ik moe maar tevree in bed. Leuke afsluiting van een dag met miserabel weer.
Mijn interne wekker doet het nog steeds, ik word vanzelf wakker. Met de toilettas ga ik naar de badkamer voor het ochtendritueel. Waarschijnlijk is door mijn gerommel Otto ook wakker geworden. Hij zit op de rand van het bed en wrijft nog slaperig over zijn kale hoofd. Ik doe dezelfde kleding als gisteren aan en kijk dan door de balkondeuren naar buiten. Er lijkt weer een mooie dag te zijn aangebroken. Om op tijd voor het ontbijt te zijn loop ik iets vroeger met een binnentas naar de motorfiets, dat scheelt straks weer. Nadat ik de binnentas het opgeborgen in de linker zijkoffer ga ik naar het restaurant voor het ontbijt. Koffie maar ook een lekker glaasje jus de orange (sinaasappelsap dus) gaat er wel in. Verder hou ik het licht met yogurt. Na het ontbijt haal ik de motorkleding en tanktas naar beneden. Met glasdoekjes van de Lidl maak ik het scherm van mijn motor schoon. En omdat ik toch bezig ben en de rest er nog niet is doe ik de andere schermen maar ook. Gisteren heb ik niet gefilmd maar vandaag wil ik toch wel war filmen en dus bevestig ik één camera naast navigatie op de steun en één op de helm. Inmiddels is de rest gearriveerd en zijn we gereed om te vertrekken.
Otto heeft zijn peuk bijna op en dus laad ik de juiste route in de navi en bedien de starter. Rustig laat ik de motor achteruitrollen tot dat ik vooruit kan wegrijden. Ik selecteer de eerste versnelling en rij rustig richting de weg. Daar is het redelijk druk en wachten we even tot het verkeerslicht voor het voorbijrijdend verkeer op rood springt, daarna rijden we met ze allen achter elkaar de weg op. De route voert eerst nog een stuk door de Buchenwald waarna er een vlak landelijk stuk volgt. Om op te schieten, maar ook om voor wat afwisseling te zorgen, zit er ook een klein stuk snelweg in de route. Bij een raststätte stoppen we voor koffie. Er wordt vrolijk gekletst en ook onze motoren trekken op de parkeerplaats het nodige publiek. Omdat ze in ht zicht staan heb ik de actioncam laten zitten, maar de navi haal ik er toch altijd even af. We nemen wat te drinken want het is al behoorlijk warm. We zitten buiten op het terras in de schaduw van een parasol, daar is het lekker vertoeven. Na een halfuur gaan we weer onroute. Het landschap wordt langzaam heuvelachtiger maar wordt ook gedomineerd door de grote stad. Rond het middag uur raken we van de ene in de andere omleiding verzeild. Precies waar ik gepland had te gaan lunchen. Maar na een paar detours en domweg negeren van de omleiding blijkt de geplande pizzeria gesloten, kak. Ik stop niet eens en rij gewoon door en net buiten het dorp zie ik in de berm een bord met de tekst "Mittagsküche" en een pijl. Het ging allemaal zo vlug dat ik er al voorbij was, maar we draaien toch terug om te gaan kijken. Het blijkt een restaurant op een boerenerf te zijn. Dat had je met plannen dus nooit gevonden. Het was er zelfs behoorlijk druk, wat wij altijd als een goed teken beschouwen. We vinden toch een tafel onder een parasol, gelukkig maar want het is inmiddels behoorlijk warm. De Duitse keuken is voortreffelijk maar om ook ruimte voor het avondeten te houden bestel ik een salade en fles bronwater. Door de warmte verlies je toch aardig wat vocht. Het eten smaakt goed en omdat het druk is, is er ook veel te zien. We hebben veel te kletsen want we hebben onze communicatiesystemen nog niet goed op elkaar afgestemd. Nadat alles op is en iedereen nog een keer naar het toilet is geweest lopen we weer naar de plaats waar de motoren hebben achter gelaten. Camera, tanktas en navi er weer op en we kunnen. Voor dat ik de motor start begint een ezel luidkeels te balken waardoor we in de lach schieten. We vervolgen de route weer en komen na een poosje bij de rivier de Tauber. Deze blijven we volgen, na anderhalf uur stoppen we bij een restaurant om weer vocht en voor sommigen nicotine aan te vullen. Het terras is hoger gelegen en geeft een goed uitzicht over het passerend verkeer, waaronder best veel motoren. Hier is ook de start van de "Romantische Strasse", welke tot de acht mooiste wegen voor motorrijders is bestempeld. Het is inmiddels best al laat, de vele dorpjes met verkeerslichten en rondkijkende toeristen remt toch behoorlijk af. Dus na een bezoek aan het sanitair gaan we weer op pad. Na de tweehonderddertig kilometer grens te zijn gepasseerd, is het tijd om te om de tanks weer van de nodige hoog octaan houdende brandstof te voorzien. Vanwege de warmte trakteer ik mijzelf ook op ijsje, dit keer een magnum met amandel. Het is dertig graden dus blijven we vooral in de schaduw. Nadat we bij het tankstation zijn weggereden is het toch nog twee uur rijden parallel aan de Tauber voor we in Rothenburg aan komen. Rothenburg is een oude vestingstad waarvan grote delen goed zijn behouden gebleven. Door het éénrichting verkeer moeten we even zoeken naar het hotel, maar we hebben het toch redelijk snel gevonden. Alleen de parkeerplaats, die zien we nog even niet, Jeroen gaat even vragen en het blijkt achter een poort te zijn. We parkeren de brommers keurig naaste elkaar op de bok en lopen met onze bagage naar het hotel. Dit keer delen Gerard Otto en ik een kamer en delen Jeroen en Bas een andere kamer. Het zijn wederom keurige hotelkamers. Na een verfrissende douche lopen de stad in voor biertje. In het begin zijn we wat besluiteloos maar op een sooftplein bij het stadhuis gaan we dan toch op het terras zitten en bestellen we de welverdiende "kouwe kletser".
Ondertussen kunnen we kijken naar de mensen die het stadhuis bekijken of rustig rond wandelen. We besluiten ook te eten bij het restaurant maar we gaan wel binnen zitten want het terras loopt behoorlijk af en de stoeltjes zitten niet zo heel gemakkelijk. Het eten is voortreffelijk en zo ook het "Weizenbier". Na het eten wandelen we langzaam terug naar het hotel, af en toe stoppen we om in een etalage te kijken. Aangekomen bij het hotel wandelen we nog even door om de stadsmuur en een stadspoort te bekijken. Toch wel mooi dat zoiets behouden wordt. Op de kamer moet ik nog de filmpjes van de camera's halen en opslaan op de laptop. Dat duurt een klein uurtje, hierdoor dommel ik af en toe weg. Wanneer alles op de laptop staat hang ik alles aan de laders, poets mijn tanden en kruip lekker in bed.
De dag begint met vrolijke muziek uit mijn wekkerradio. Het is zeven uur en ik heb nog zeeën van tijd. Ik hoef pas om 9 uur bij Otto te zijn. Het is nog redelijk koel als ik onder de douche stap om de motortoertocht fris en fruitig te beginnen. Na de douche trek ik een afritsbroek aan en een teeshirt, mijn favourite kleding voor een motortoertocht. Mijn egaa is ook wakker en staat op om gezamelijk te ontbijten. De motorfiets heb ik gisteravond al beladen, het enige dat nog moet gebeuren is de tanktas erop klikken. Bij de BMW R1200RT zit op de tank een houder waar je de tanktas, uiteraad ook van BMW, kan inklikken. Superhandig is dat, jammer dat men in 2016 bij de introductie van de (gedeeltelijk) water gekoelde boxer(wasserboxer) hier weer van afgestapt is. Vooral bij het tanken is dit zo handig, je hoeft dan geen riempjes of iets dergelijks los te maken. Door het proces van eliminatie zit er weinig in de tanktas. De spiegelreflex camera en twee actioncams, de rest neem ik niet mee. Als laatste plaats ik de navi in de houder en is de motor gereed voor vertrek. Op mijn gemak eet ik mijn bakje yogurt, mijn gebruikelijke ontbijt. Vlak voor acht uur gaat het motorpak aan aan opent mijn lieftallige de achterpoort en rol ik rustig de motorfiets naar buiten. Uitgebreid neem ik afscheid van haar, daarna zet ik mijn helm op en doe ik mijn handschoenen aan. Ik stap op en krijg nog een kus. De sluitel gaat op contact en waneer ik de starter bedien komt tussen mijn benen het boxer blok met een donkere grom tot leven. Een knipoog naar mijn meisje en met luide klak die zo typisch is voor BMW zet ik de versnellingsbak in zijn eerste gang. Rustig laat ik de koppeling opkomen en manouvreer rustig om de schuur van de buurman. Nog een smalle doorgang door en kan ik de straat op sturen. Rustig rij ik de straat uit op weg naar Otto. Ik tuf de polder uit over de A27 en bij Baarna draai ik de A1 om bij Voorthuizen weer de A30 op te draaien. Ondanks dat ik een checklist heb gebruikt loop ik in mijn hoofd toch nog een lijstje af, maar ik denk dat alles klopt. Bij Ede neem ik de afslag naar het industrieterrein en gooi bij de Tinq nog even de tank vol. Even voor negen uur stop ik bij Otto voor de deur. Ik zijn vrolijk gezicht achter het keukenraam verschijnen. Voorzichtig zet ik de motor op de standaard zodat hij niet omkiept door de goot in de straat. De begroeting met Otto is zoals altijd hartelijk. Ik ben net binnen en ik zie Bas ook voor rijden. Otto vraagt of we nog een bak koffie willen, maar dat is net zo iets als vragen of een koe tepels heeft. Na het bakkie en de opgetogen begroeting gaan we op pad naar Gerard. Slechts een half uur later zijn we bij Gerard die al ongeduldig buiten staat te wachten. De koffie slaan we vriendelijk af maar we nemen wel even de tijd om met Gerards moeder een praatje te maken. Zij zal op de kat van Gerard babysitten. Dan gaan we vlug op pad want Jeroen wacht op ons bij het Gulf tankstation aan de A67 bij Venlo. Op het afgesproken tijdstip komen we aan op het tankstation en zijn een beetje verrast da Jeroen er al staat te tanken. Normaal is Jeroen zeg maar "Fashionably Late", maar nu staat hij keurig te tanken. Wij hebben slechts 100Km afgelegd en moeten de eindbestemming gemakkelijk kunnen halen.
We begroeten Jeroen en schudden handen als hij op de parkeerplaats zijn motor naast die van ons schuift. We besluiten nog een bak koffie op het tankstation te halen want we rijden nu door tot de lunch. De stemming zit er goed in en er wordt ontspannen gelachen, koffie gedronken en gerookt. We maken nog even afspraken over de volgorde waarin we rijden. Normaal hebben we min of meer een vaste volgorde, maar dit jaar rijdt Bas voor het eerst mee en moesten we dus weer vaststellen. Bas achter mij, dan Jeroen gevolgt door Gerard en Otto sluit het geheel op. we vertrekken richting het Duitse Dortmund. Het eerste uur rijden we op de Autobahn, maar vlak voor Dortmund draaien we in westelijke richting er van af. We volgen een riviertje dat zich meanderend een weg door het landschap baant. Rond half één stop ik bij een restaurant voor de lunch. Het is nog vroeg in het seizoen en de serveerster schrikt even als ik vragen of wat kunnen eten. Ik zie haar reactie en voeg aan mijn vraag de suggestie "strammer max oder so" toe. Dat is geen probleem en we kunnen plaats nemen op het terras. Motorrijden maakt hongerig en het spiegelei is binnen no-time veroberd. Het is mooi weer en we genieten met volle teugen. Tot nu toe zijn we door redelijk dicht bebouwd voornamelijk industrieel gebied gereiden maar na de lunch wordt het landelijker. De wegen krijgen meer kronkels en rijdt echt lekker en we vergapen ons aan de omgeving. Bad Laasphe ligt aan de rand van het natuurpark en is de eindbestemming voor vandaag. Het hotel is zo gevonden en is er prima plek om de motoren te parkeren. We checken in en ik deel een kamer met Otto. Zo te zien is het hotel recent gerenoveerd. Alles ziet er als nieuw uit. We verkleden ons in korte broekl en lopen naar beneden voor een kauwe kletser, nou die gaat er wel in. Na dat we allemaal op het terras zijn inventariseren we de wensen voor het eten. We kunnen in het hotel eten of de stad in lopen. We bsluiten het laatste omdat we gezien hebben dat er een dorpsfeest gaande is. Dit blijkt echter bijna afgelopen en we besluiten dan een döner te doen, blijkt helemaal geen verkeerde keuze te zijn. Op het terras bij het hotel nemen we nog een biertje en tegen elf uur gaan we richting de kamer, motorrijden maakt naast hongerig ook slaperig.
Zo
als de titel het al zegt we gaan bijna weer op pad. Ik ben langzaam al de spulletjes aan het verzamelen die ik wil meenemen. Ik wil dit keer echt light gaan. Dus wordt het een spel van eliminatie wat hebben we echt nodig en wat kan thuis blijven. Eén van de zaken waar ik aan zit te denken is de hoeveelheid elektronica aan banden te leggen. Ik heb normaliter een grote hoeveelheid camera's mee waaronder een spiegelreflex met een extra telelens, maar ook een pocket camera en meerdere actiecamera's. In ieder geval blijft of de spiegelreflex of de pocket camera thuis. Tegenwoordig kun je met je telefoon in dezelfde kwaliteit fotograferen dan met een pocketcamera. De spiegelreflex zou ik toch wel graag willen meenemen maar het is zo'n groot ding. Toch maar even verder twijfelen. De actie camera's hangen aan de lader. Inmiddels het navigatiesysteem van de nieuwste kaart versie (2017.10) voorzien. Dan laptop of tablet meenemen. Laptop kun je bestanden op opslaan en veiligheidskopie op een externe harde schijf maken. Voor de tablet zal ik dan een aantal USB sticks moeten meenemen, dat is wel een stuk lichter. Ook hier nog even mee experimenteren. Tja zo zie je maar, ik ben er toch al een tijdje mee bezig maar dan toch kun je over een aantal dingen twijfelen tot vlak voor vertrek.
Omdat we af en toe toch een stukje over de snelweg gaan, autobahn vignets besteld. Vandaag zijn ze binnen gekomen.
Pagina 1 van 2